โจเซฟ แคมป์เบลล์เกิดในครอบครัวชนชั้นกลางระดับสูงชาวไอริชที่เป็นคาทอลิกที่เมืองไวต์เพลนส์ รัฐนิวยอร์กในค.ศ. 1904 เป็นบุตรคนโตของชาลส์ วิลเลียม แคมป์เบลล์กับโจเซฟีน แคมป์เบลล์ (นามสกุลเดิม ลินช์)[7] เขาย้ายตามครอบครัวไปอยู่ที่เมืองนิวโรเชลล์ในค.ศ. 1919 ก่อนจะเรียนจบจากโรงเรียนแคนเทอร์เบอรีในรัฐคอนเนตทิคัตในค.ศ. 1921 ต่อมาแคมป์เบลล์เรียนชีววิทยาและคณิตศาสตร์ที่วิทยาลัยดาร์ตมัธ แต่ภายหลังย้ายไปเรียนมหาวิทยาลัยโคลัมเบียจนได้รับปริญญาตรีด้านวรรณคดีอังกฤษ (ค.ศ. 1925) และปริญญาโทด้านวรรณคดีสมัยกลาง (ค.ศ. 1927)[8]

ค.ศ. 1924 แคมป์เบลล์มีโอกาสแลกเปลี่ยนความรู้กับจิฑฑุ กฤษณมูรติ ปราชญ์แห่งสมาคมเทวญาณขณะเดินทางกลับจากยุโรป ซึ่งการพบปะนี้กระตุ้นความสนใจในด้านปรัชญาอินเดียของแคมป์เบลล์[9][10] ในค.ศ. 1927 เขาได้รับทุนจากมหาวิทยาลัยโคลัมเบียในการเรียนต่อที่ยุโรปซึ่งแคมป์เบลล์เรียนภาษาฝรั่งเศสเก่า ภาษาถิ่นพรอว็องส์และภาษาสันสกฤตที่มหาวิทยาลัยปารีสและมหาวิทยาลัยลูทวิช-มัคซีมีลีอานแห่งมิวนิก[11] เขาสนใจเรียนต่อระดับปริญญาเอกด้านภาษาสันสกฤตและศิลปะสมัยใหม่ที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียหลังกลับจากยุโรป แต่ภายหลังถอนตัวหลังคณะไม่อนุมัติ[12]

ช่วงภาวะเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่ แคมป์เบลล์ศึกษาค้นคว้าอิสระที่เมืองวูดสต็อก[13] และต่อมาเป็นเพื่อนสนิทของจอห์น สไตน์เบ็ก นักเขียนผู้ต่อมาได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมเมื่อเดินทางไปที่รัฐแคลิฟอร์เนีย[12] ค.ศ. 1934 แคมป์เบลล์ตอบรับตำแหน่งศาสตราจารย์ด้านวรรณคดีที่วิทยาลัยซาราห์ ลอว์เรนซ์ในเมืองยองเกอส์ รัฐนิวยอร์ก[14] ค.ศ. 1949 แคมป์เบลล์ซึ่งได้รับอิทธิพลในการศึกษาแก่นเรื่องปรัมปราจากการสอนวิชาปรัมปราวิทยาเบื้องต้นได้ตีพิมพ์ วีรบุรุษพันหน้า ที่บรรยายถึงความคล้ายคลึงของเรื่องราววีรบุรุษต่าง ๆ เช่น พระกฤษณะ พระโคตมพุทธเจ้า อะพอลโลเนียสแห่งทีอานาและพระเยซู[15] รวมถึงแนะนำแนวคิดการเดินทางของวีรบุรุษและทำให้ปรัมปราวิทยาเปรียบเทียบแพร่หลาย เขาดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์จนกระทั่งเกษียณในค.ศ. 1972

ด้านชีวิตส่วนตัว แคมป์เบลล์แต่งงานกับจีน เอิร์ดแมน นักเต้นรำชาวอเมริกันในค.ศ. 1938[16] เขาเสียชีวิตด้วยภาวะแทรกซ้อนจากมะเร็งหลอดอาหารที่บ้านในเมืองโฮโนลูลูในค.ศ. 1987[17][18]